Η ελληνική ροκ είναι γεμάτη από παράξενες περσόνες. Να διευκρινίσουμε βέβαια ότι δεν αναφερόμαστε στους καλλιτέχνες αλλά στους πρωταγωνιστές των τραγουδιών. Ποιος ξεχνάει το Μπάμπη τον Φλου του Παύλου Σιδηρόπουλου, που ήταν στον κόσμο του, πείραζε όλες τις κοπέλες, το έπαιζε κινέζος στους αστυνομικούς όταν τον... μαζεύανε και πάλι από την αρχή.
Ιδιαίτερη φυσιογνωμία της ελληνικής ροκ βέβαια υπήρξε ο Γαρίφαλλος που τραγούδησε ο Βλάσσης Μπονάτσος με του Πελόμα Μποκιού. Κλασσικός «τρελός» της πλατείας που μόνο τρελός δεν ήταν. Είχε όμως την δική του, ακατέργαστη σοφία την οποία μοιραζόταν με τον κόσμο χωρίς να μετράει τα λόγια του και το κοινό του ανταπέδιδε αγάπη την οποία απέδειξε ακόμα και την τελευταία στιγμή.
Και επειδή αν κλείσουμε με τον Γαρίφαλλο μάλλον θα πέσουμε ψυχολογικά ας θυμηθούμε την Ευλαμπία, την τύπισσα που στα δεκάξι είχε... ξεπεράσει ολόκληρο τον Κολωνό, εκτός κι αν ο Γιοκαρίνης μας τα παραείπε. Και ποιος δεν την είχε ερωτευτεί αυτή την θεοπάλαβη Ευλαμπία.
